Purpose: The aim of this study was to investigate whether serum procalcitonin and creatine- phosphokinase levels may be useful parameters to indicate the severity of tissue damage and to seek a correlation between serum procalcitonin and creatine- phosphokinase levels and tissue histopathology.
Materials and Methods: A total of 32 rats were divided into 4 groups, each consisting of 8 rats. Group 1 did not undergo any procedure and was assigned as the control group. Groups 2, 3, and 4 were exposed to an electrical current of 110, 220, and 600 Volts, respectively, to induce electric injury. Groups 2, 3, and 4 were named low voltage, moderate voltage, and high voltage groups, respectively. Electric injury was induced with a specifically adjusted high voltage test device. Rats were anesthetized and given electricity of 0.1 Amper for 5 seconds through electrodes connected to the right upper and lower extremities. Blood samples were drawn from the rats at the 12th hour of the experiment to obtain serum procalcitonin and creatine- phosphokinase levels. Tissue samples were obtained from the striated muscle tissue from the right thigh and evaluated histopathologically using a light microscope.
Results: Procalcitonin and creatine-phosphokinase levels in the samples taken after exposure to electricity were significantly higher in the high-voltage group than those in the control group (p<0.05). The histopathologic score results in the samples, which were taken after the electric exposure, were also significantly higher in high-voltage group than those in the control group (p<0.05).
Conclusion: Serum procalcitonin and creatinin-phosphokinase levels may be useful indicators to estimate tissue damage in high-voltage electric injuries because serum procalcitonin and creatinin-phosphokinase levels were found to be significantly correlated with histopathologic damage score results.
High-voltage appears to cause more severe tissue damage compared with low- and moderate- voltage because the histopathologic score results of the high-voltage group were significantly higher than those of the control group.

Amaç: Elektrik yaralanmalarında serum prokalsitonin ve kreatin kinaz değerlerinin dokuda oluşan hasar düzeyini göstermede yararlı bir parametre olup olmadığını araştırmak ve elde edilen sonuçların doku histopatolojisi ile uyumunun incelenmesidir.
Gereç ve Yöntem: Çalışma, her biri sekiz rat içeren dört grup ile deneysel olarak yapıldı. Çalışmaya alınan ratların ilk sekiz tanesi sham grubu olarak seçildi ve yaralanma oluşturulmadı. Çalışmadaki diğer rat gruplarına 110, 220, 600 volt değerlerinde elektrik akımı beş saniye süresince 0,1 amper değerinde ve ratların sağ üst-alt ekstremitelerine bağlanan elektrotlar vasıtasıyla anestezi altında yüksek gerilim test cihazı kullanılarak verildi. Çalışmanın 12. saatinde tüm gruplardan prokalsitonin ve kreatin kinaz düzeylerinin bakılması amacıyla serum örnekleri ve doku histopatolojisi için sağ uyluk bölgesindeki kas gruplarından biyopsi örnekleri alındı. Biyopsi materyalleri hemotoksilen-eosin ile boyanarak ışık mikroskobunda değerlendirildi.
Bulgular: Elektrik yaralanmasının oluşturulduğu üç gruptan yanık sonrası alınan serum örneklerindeki kreatin kinaz ve prokalsitonin sonuçları incelendiğinde yüksek voltaj grubuna ait verilerin istatistiksel olarak anlamlı derece yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Ayrıca elektrik yaralanması oluşturulan gruplardan elde edilen histopatolojik skorlama sonuçları kontrol grubu ile karşılaştırıldığında sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05).
Sonuç: Yüksek voltaj elektrik yaralanmalarında serum prokalsitonin ve kreatin kinaz düzeylerinin doku hasarını göstermede faydalı birer parametre olduğu tespit edilmiştir.