An Examination of Liver Enzymes And Histopathological Changes In Rats Affected By Diethylstilbestrol
1Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu, Tıbbi Biyoloji, Y.Doç.Dr. Sivas
2Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Patoloji, Prof.Dr. Sivas
3Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Patoloji, Y.Doç.Dr Sivas
J Clin Pract Res 2002; 24(1): 4-9
Full Text PDF (Turkish)

Abstract

Purpose: In this study, we aimed to observe possible changes in enzymatic parameters, and histopathological effects on the rat liver tissues caused by diethylstilbestrol (DES).
Materials and Methods: Diethylstilbestrol at the dose of 0.4 mg/g/day (≈60 mg/ rat) had orally been given to the pregnant rats starting from the second day of the pregnancy for 19 days by oral gavage. Mother rats were killed by cervical dislocation on the last day of pregnancy. In prepared homogenates from liver tissues alanin amino transferase (ALT), laktate dehidrogenase (LDH), alkaline fosfatase (ALP), gamma glutamik transferase (GGT), aspartat aminotransaminase (AST) enzymes were measured by Ciba Corning Express Plus autoanalyzer. GST enzyme was studied by spectrophotometric assay. Histopathological examination was performed by a routine method using light microscope.
Results: Statistically significant differences were found in liver ALT (U= 36; p<0,05), LDH (U=32;p<0,05), AST (U=36; p<0,05) and ALP (U=36;p<0,05) in the experimental group compared to control rats. Other enzyme activities did not show any significant differences between the two groups (p>0,05). Histopathological examination generally revealed diffuse hydropic degeneration and reactive Kupffer cell hyperplasia. Focal necrosis and perivenous inflammatory infiltration were occasionally seen in livers of mother rats. In the offsprings, diffuse hydropic degeneration, hyperemia and remnants of extramedullary hematopoiesis were observed.
Conclusion: Morphological and biochemical interaction in rat livers after DES administration could be time and dose depent.


Dietilstilbestrol Uygulanan Sıçanların Karaciğerinde Bazı Enzim Aktiviteleri İle Histopatolojik Değişimlerin İncelenmesi
1Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu, Tıbbi Biyoloji, Y.Doç.Dr. Sivas
2Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Patoloji, Prof.Dr. Sivas
3Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Patoloji, Y.Doç.Dr Sivas
Journal of Clinical Practice and Research 2002; 1(24): 4-9

Amaç: Araştırmada dietilstilbestrol'un (DES) sıçan karaciğerinde bazı enzim parametreleri üzerindeki etkileri ile histopatolojik yönden olası değişimleri izlemek amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Gebe sıçanlara gebeliğin 2. gününden itibaren 19 gün süreyle 0,4 mg/ g / gün ( yaklaşık 60 mg/ sıçan) dozunda DES oral gavaj yoluyla verildi. Denek anne sıçanlar gebeliğin son günü servikal dislokasyonla öldürüdü. Anne sıçanların karaciğerlerinden hazırlanan homojenatta alanin aminotransferaz (ALT), laktat dehidrogenaz (LDH), gama glutamik transferaz (GGT), alkalen fosfataz (ALP), aspartat aminotransferaz (AST) ve glutatyon-S-transferaz (GST) enzim aktiviteleri ölçüldü. GST aktivitesi spektrofotometrik yöntemle ölçüldü. Diğer tüm enzim aktiviteleri ise Ciba Corning Express Plus otoanalizörde ölçüldü. Histopatolojik inceleme rutin yöntemle yapılıp, ışık mikroskobisi ile değerlendirildi.
Bulgular: Sonuçlar, kontrol grubu sıçanların enzim aktivite sonuçları ile karşılaştırıldı. Yapılan istatistiksel analizde, deneklerin enzim aktivite ölçümleri kontrol grupları ile karşılaştırıldığında karaciğerde ALP (u=36;p<0,05), ALT (u=36;P<0,05), AST (u=36;P<0,05), LDH (u=32;P<0,05) enzim aktiviteleri yönünden gruplar arası fark istatistiksel yönden anlamlı (p<0,05) bulunurken diğer parametrelerde anlamlı fark bulunamadı (p>0,05). Histopatolojik incelemede anne sıçanların karaciğerlerinde yaygın bulanık şişme ve reaktif Kupffer hücre hiperplazisi yanısıra bazı örneklerde (3/6) fokal nekrozlar bir örnekte de perivenöz iltihap dikkati çekti. Yavrularda ise yaygın bulanık şişme tarzında dejeneratif değişiklikler, hiperemi ve ekstramedüller hematopoiesis kalıntıları görüldü.
Sonuç: Morfolojik ve biyokimyasal etkileşimin süreye ve doza bağlı olduğu düşünüldü.