Objectives: Physicians should be an active group in helping people to stop smoking. The aim of this study was to assess the attitudes toward smoking among medical students and physicians.

Materials and Methods: The study group consisted of 386 physicians (ranging from general practitioners to professors) working in the city of Kayseri and 487 medical students of Erciyes University Faculty of Medicine. A total of 873 subjects (64.4% male, 35.6 % female), were given the questionnaire.

Results: It was found that 57.7 % had never smoked, 11.6 % were ex-smokers and 31.3 % were current smokers. Of the male responders 37.5 % and of the female responders 11.6 % were current smokers. Most of the research group (90.4 %) approved that smoking should be restricted in enclosed public places and 52.5 % stated that they would be annoyed with others smoking near them. Physicians are against smoking on buses (87.2 %), on trains (71.8 %), on aeroplanes (82.7 %), in schools (78.5 %), in hospitals (85.0 %), in restaurants/cafeterias (54.4 %) and in office (54.4 %). Almost all the subjects (98.2 %) stated that smoking should not be allowed when a physician is examining a patient. However 18.0 % of them claimed that they smoke near their patients. While 38.5 % added that they do not make the necessary effort to make people stop smoking, only 3.9 % of them replied that they constantly had tried to educate and persuade smokers to give up. Approximately half agreed that warning signs on cigarette pockets were beneficial and 63.7 % said cigarettes should not be advertised.

Conclusions: A continuing education program should be given to motivate physicians and medical students on their role about smoking habbits in the society.

Amaç: Hekimler sigara içilmemesi konusunda kişilere örnek olan ve sigarayı bırakmada aktif rol oynayan kişilerdir. Çalışmanın amacı hekimler ve tıp öğrencilerinin sigara içme durumu ve sigara içme konusundaki tutumlarını belirlemektir.

Gereç ve Yöntem: Araştırma grubuna Kayseri il merkezinde çalışan 386 hekim (genel pratisyenlerden profesörlere kadar uzanan) ve 487 tıp öğrencisi alınmıştır. Toplam 873 kişiye (% 64,4 erkek, % 35,6 kadın) anket uygulanmıştır.

Bulgular: Araştırma grubuna alınan kişilerin % 57,7'si hiç sigara içmemiş, % 11,6'sı daha önce içip bırakmış % 31.3'ü halen sigara içmektedir. Erkeklerin %37,5'i, kadınların ise %11,6'sı sigara içmektedir Araştırma grubundakilerin büyük çoğunluğu (% 90,4) toplu yerlerde sigara içilmesinin yasak olmasını uygun bulduklarını ve %52,5'i bulunduğu ortamda sigara içilmesinden rahatsız olacaklarını belirtmişlerdir. Araştırmaya alınanlardan %87,2'si şehirlerarası otobüslerde, %71,8'i trenlerde, %82,7'si yurt içi uçak seferlerinde, %45,1'i lokanta, kafeterya vb. yerlerde, %54,4'ü işyeri ofis vb. yerlerde, %78,5'i okullarda ve %85,0'ı hastanelerde kesinlikle sigara içilmemesi gerektiğini belirtmişlerdir. Araştırmaya alınanlardan %98,2'si doktorların hasta muayene ederken sigara içmemesi gerektiğini söylerken, sigara içen hekimlerin %18,0'ı hastanın yanında sigara içtiklerini söylemişlerdir. Kişilerin %38,5'i toplumda sigara içilmemesi için özel bir çabası olmadığını, sadece %3,9'u ise bu konuda sürekli telkinde bulunduklarını belirtmişlerdir. Sigara paketlerine sigaranın sağlığa zararlı. olduğu konusunda yazı yazılmasını, kişilerin %42,3'ü uygun bulduğunu, %26.7'si sigaranın reklamının yapılmaması gerektiğini belirtmişlerdir.

Sonuç: Hekimleri ve tıp öğrencilerini toplumdaki rolleri konusunda motive etmek için sigara konusunda sürekli eğitim verilmesinin önemi bir kez daha açığa çıkmıştır.