Purpose: This study aimed to assess left ventricular (LV) diastolic function with conventional doppler echocardiography (DE) and tissue doppler imaging (TDI), in the diagnosis of Behçet’s disease.
Materials and Methods: 35 patients with Behçet’s disease were included in this study. All patients were evaluated by M-mode, two-dimensional conventional DE, as well as by TDI. The following conventional doppler parameters were measured: Peak early diastolic (E) and late diastolic (L) flow velocity, E/A ratio, early diastole flow velocity deceleration time (DT), and isovolumetric relaxation time (IVRT). The following measurement was derived from the mitral annular velocity by TDI: Early diastolic (Em), late diastolic (Lm) velocities, Em/Lm and E/Em ratios.
Results: Mean age of the patients was 38±10.8. Study group consisted of 20 male (57.1%) and 15 female patients (42.9%). Mean body mass index was compatible with overweight (26.8±4.9). Mean systolic blood pressure was 123.4±11.9 and diastolic blood pressure was 79.8±9.5. Left ventricular systolic dysfunction and severe valvular disease was not present in any patient. Left ventricular end-diastolic, end-systolic diameter, left atrium diameter and aortic root diameter were within normal ranges. Diastolic dysfunction was present in 9 of 35 patients (% 25.7) with Behçet’s disease.
Conclusion: Left diastolic dysfunction is more prevalent in patients with Behçet’s disease without cardiac signs and symptoms. These findings support subclinical myocardial deformation. For this reason, left ventricular diastolic functions should be evaluated with echocardiography in Behçet’s disease.

Amaç: Bu çalışma Behçet hastalarında sol ventrikül (LV) diyastolik fonksiyonlarını konvansiyonel doppler ekokardiyografi ve doku doppler görüntülemesi (DDG) ile değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 35 Behçet hastası alındı. Tüm hastalar M-mod, 2 boyutlu, konvansiyonel doppler ekokardiyografi ve doku doppler görüntüleme yöntemi ile değerlendirildi. Konvansiyonel doppler parametrelerinden pik erken diyastolik (E) ve geç diyastolik (A) akım velositeleri, E/A orana, erken diyastolik akım velositesinin deselerasyon zamanı (DZ) ve izovolumetrik gevşeme zamanı (IVRT) ölçüldü. Daha sonra DDG ile mitral annular erken diyastolik (Em) ve geç diyastolik (Am) velositeleri kayıtları alındı ve buradan da Em/Em oranları hesaplandı.
Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 38±10.8 idi. Hastaların 20'si (% 57,1) erkek, 15(% 42,9) bayan idi. Vücut kitle indeksleri fazla kilolu (26,8±4.9) statüsünde; kalp atım hızları normokardik (78,4±9,6) idi. Hastaların ortalama sistolik kan basıncı 123,4±11,9, diyastolik kan basıncı 79,8±9,5 idi. Hastalara yapılan ekokardiyografik incelemede hiçbir hastada sistolik fonksiyon bozukluğu ve ciddi kapak hastalığı izlenmedi. Hastaların ventrikül çapları, sol atriyum, aort kökü genişlikleri normal sınırlar içindeydi. Hastalar genel olarak değerlendirildiğinde 35 Behçet hastasının 9(% 25,7)‘unda diyastolik disfonksiyon tespit edildi.
Sonuç: Kardiyak semptom ve bulguları olmayan Behçet hastalarında LV diyastolik fonksiyon bozukluğunun fazla olduğu görülmüştür. Bu da subklinik miyokard tutulumunu desteklemektedir. Bu nedenle Behçet hastalarında ekokardiyografik değerlendirme ile LV diyastolik fonksiyonlarının detaylı değerlendirilmesi gerekmektedir.