2Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dalı, Kayseri, Türkiye
3Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji Kliniği, Ankara, Türkiye
Abstract
Objective: It was aimed to evaluate factors contributing to mortality in the post-transplantation period and determine the relative risk of death caused by these factors in patients who underwent allogeneic hematopoietic stem cell transplantation.
Materials and Methods: Outcomes of 184 patients who underwent stem cell transplantation were retrospectively assessed. The patients were classified by considering the factors such as diagnosis, health status at the time of transplantation, time of transplantation, time between diagnosis and transplantation, histocompatibility, donor-recipient gender compatibility, amount of CD34 stem cell which was given, preparation regimes and risk status at the time of diagnosis. Outcomes were analyzed statistically by Kaplan-Meier survival analysis, Cox regresion test and multivariate regresion test.
Results: When confounding factors of transplant-related mortality were assessed using multivariate regression analysis, recurrent disease development was shown to be the most significant factor affecting mortality (hazard rate: 3.12; 95% CI: 2.02-4.82; p<.001). The other factors affecting mortality were chronic graft versus host disease (hazard rate: 1.92; 95% CI: 1.19-3.09; p=.008), high-risk status of patients with acute
leukemia at diagnosis (hazard rate: 2.47; 95% CI: 1.47-4.14; p<.001) and acute graft versus host disease (hazard rate: 1.78; 95% CI: 1.10-2.88; p=.019).
Conclusion: It is very important for each stem cell transplantation center to determine the risk groups for transplant-related mortality and morbidity and outcomes in their own patient groups.
2Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dalı, Kayseri, Türkiye
3Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji Kliniği, Ankara, Türkiye
Amaç: Allojenik hematopoetik kök hücre nakli yapılan hastalarda nakil başarısını etkileyebilecek faktörlerin sağkalım üzerine etkisinin belirlenmesi amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntemler: Kök hücre nakli yapılan 184 hastanın verileri geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastalar tanı, nakil anındaki hastalık durumu, nakil zamanı, tanı ile nakil arasında geçen süre, doku uyumu, alıcı verici arasındaki cinsiyet uyumu, nakil sırasında verilen CD34 kök hücre miktarı, uygulanan hazırlık rejimleri ve akut lösemili hastalar için tanı anındaki risk durumlarına göre gruplara ayrıldı. Gruplar arasındaki sağkalım oranları Kaplan-Meier survival analiz yöntemiyle hesaplanırken mortaliteye etki eden faktörlerin belirlenmesi ve göreceli risk tayininde cox regresyon testi ile çoklu değişkenli regresyon analizleri kullanıldı.
Bulgular: Çoklu değişkenli regresyon analizi sonucunda mortalite gelişimi üzerine en etkili faktörün nüks hastalık gelişimi olduğu gösterildi (risk oranı: 3,12; %95 CI: 2,02-4,82; p<,001). Mortaliteye katkı sağlayan diğer faktörler sırasıyla kronik graft versus host hastalığı gelişimi (risk oranı: 1,92; %95 CI: 1,19- 3,09; p=,008), akut lösemili hastalarda tanı anındaki yüksek risk durumu (risk oranı: 2,47; %95 CI: 1,47-4,14; p<,001) ve akut graft versus host hastalığı gelişimi idi (risk oranı: 1,78; %95 CI: 1,10-2,88; p=,019).
Sonuç: Her nakil merkezinin nakil ilişkili mortalite risk gruplarını ve tedavi sonuçlarını belirlemesi; takip ve tedaviyle ilişkili yenilikleri yakından izleyip bunları uygulamaya geçirmeleri nakil başarısı üzerine olumlu yönde katkı sağlayacaktır.