Purpose: In this study we aimed to investigate the effects of estradiol on adrenaline contracted rat thoracic aorta in in-vitro conditions.
Materials and Methods: The rats were anesthetized with ether, and the thoracic aorta was cut into rings of about 5-6mm long. The contractile and relaxing responses were measured by suspending the rings between 2 hooks, one of which was attached to the end of a 10 ml tube and the other to a force transducer. Organ bath concantration fixed to 10-6 M, then 17 Β-estradiol added to the bath. 10-9, 10-8, 10-7, 10-6 and 10-5 M cumulative doses of adrenaline on vessels recorded. Signals were amplified with a DC preamplifier (MP30B-EC), analyzed by data acquisition system and recorded using BSL PRO 3.6.7 program.
Results: In in-vitro conditions estrogen treatment decreased different doses of adrenaline induced contraction in thoracic aorta, however significant decreases were only found in doses of 10-7 M adrenaline dose.
Conclusion: The reason why the contractile effect of adrenaline increased with estrogen in in-vivo c but not in in-vitro conditions may be dure to the fact that the number of receptors, receptor types, and the vasodilator and vasoconstrictor agents may vary in different vessels.

Amaç: Bu çalışmada, in vitro şartlarda (organ banyosunda) 10–6 M 17 Β-östradiol ile inkübe edilen sıçan torasik aortasının banyo konsantrasyonları 10-9, 10-8, 10-7, 10-6 ve 10-5 M olan kümülatif adrenalin dozlarına verdiği cevapların araştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Sıçanlar eter ile anestezi edildikten sonra, torasik aortaları 5-6 mm uzunluğunda halkalar şeklinde kesildi. Kasılma ya da gevşeme cevaplarını elde etmek için aortadan 2 paslanmaz çengel geçirilip, halkalardan biri 10 ml'lik organ banyosuna, diğeri kuvvet transduserine bağlandı. 17 Β-östradiol, organ banyo konsantrasyonu 10-6 M olacak şekilde eklendi, daha sonra banyo konsantrasyonları 10-9, 10-8, 10-7, 10-6 ve 10-5 M olan adrenalinin damar üzerine kümülatif etkisi kaydedildi. Aynı işlemler 17 Β-östradiol olmadan da yapıldı. Damar gerim değişiklikleri kuvvet çevireci aracılığı ile elektriksel sinyallere dönüştürülerek, DC preamplifier (MP30B-EC) ile büyütüldü, veri kazanım sitemi ile analiz edildi.
Bulgular: In vitro şartlarda sıçan torasik aortasının farklı dozlardaki adrenaline verdiği kasılma yanıtları, östrojen hormonu varlığında azalmış fakat bu azalma sadece 10-7 M adrenalin dozunda istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur.
Sonuç: In vivo çalışmada östradiolün adrenalinin kasılmana neden olan etkisinde yaptığı artışın in vitro damar çalışmasında gösterilememe nedenleri, sıçanların overektomize edilmemiş olması veya östradiolün adrenalin cevaplarına yaptığı etkinin damar farklılığı ile değişebilmesi olabilir. Her damar yatağında vazoaktif maddelerin reseptör yoğunluğu, tipi, sentez ettiği vazokonstriktör veya vazodilatatör ajanlar farklı olabilmektedir.