Purpose: Metabolic regulation may affect diabetic complications and life quality. The purpose of this investigation is to assess the level of metabolic regulation in the diabetic patients and the some factors related to metabolic regulation.
Materials and Methods: This investigation was performed in a primary health center in the provincial center of Kayseri, between December 2006 and May 2007. A total of 294 self–reported diabetic patients were taken into the study. A questionnaire containing 53 questions was applied. Additionally, HbA1c measures were taken. Chi-square test, logistic regression method and Spearman’s correlation were used for statistical analysis.
Results: The numbers of male and female cases were equal, mean age was 57.6±9.7 years and mean duration of diabetes was 6.8±6.2 years. Metabolic regulation was poor in 45.9%, intermediate in 29.3% and good in 24.8% of the patients. The percentage of the patients having good metabolic regulation has decrease by age (p<0.05) and duration of diabetes (p<0.001), increase by educational level (p<0.05). Metabolic regulation of the patients using insulin is worse than the others (p<0.001).
Conclusion: Metabolic regulation of diabetic patients was generally poor. There are numerous medical and social factors related to metabolic regulation. Both the patients and the health professionals should attach importance to this subject.

Amaç: Metabolik kontrol, diyabet komplikasyonlarını ve diabetik hastaların yaşam kalitesini etkileyebilir. Bu çalışmada, diyabetik hastalarda metabolik kontrol durumu ve eşlik eden faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışma, Aralık 2006–Mayıs 2007 tarihleri arasında Kayseri il merkezindeki bir sağlık ocağı bölgesinde yapıldı. Herhangi bir nedenle sağlık ocağına başvuran ve kendisinde şeker hastalığı olduğunu belirten 294 birey araştırma kapsamına alındı. Toplam 53 soru içeren bir anket uygulandı. Ayrıca HbA1c ölçümleri yapıldı. İstatistiksel analizde, ki-kare testi, lojistik regresyon ve Spearman korelasyon analizi kullanıldı.
Bulgular: Araştırma grubunda kadın–erkek sayıları eşit, yaş ortalaması 57,6±9,7 yıl ve ortalama diyabet süresi 6,8±6,2 yıldır. Hastaların %45,9’unun metabolik kontrolü kötü, %29,3’ünün sınırda, %24,8’inin ise iyi olarak değerlendirildi. Yaş ilerledikçe (p<0,05) ve diyabet süresi uzadıkça (p<0,001) metabolik kontrolü iyi olanların oranı azalmakta, öğrenim düzeyi yükseldikçe (p<0,05) bu oran artmaktadır. İnsülin kullananların metabolik kontrolü diğer tedavi yöntemlerini kullananlara göre daha kötüdür (p<0,001).
Sonuç: Diyabetli bireylerin metabolik kontrol düzeyleri genel olarak kötüdür. Diyabetli bireylerde metabolik kontrolü etkileyen çok sayıda tıbbi ve sosyal faktör olup, hem hastalar hem de sağlık personeli bu konuya gereken önemi vermelidir.