Purpose: This study was performed in order to determine the knowledge levels of physicians in the provincial centre of Kayseri about patient rights and the effects of various factors on the knowledge level of these physicians.
Materials and Methods: This study was performed in Kayseri in 2002. During the study, there were 943 physicians working in the provincial centre of Kayseri. All of these physicians were intended to be included, thus no sampling was needed. The physicians were visited at work and a questionnaire including 61 items on patient rights was applied. Of these 943 physicians, 82.1% (n=774) were included in the study.
Results: It was determined that approximately one half of the study group are unaware of the “Regulation on Patient Rights” passed in 1998 and only one third had read this Regulation. The least known patient rights were “forbidding to give information to the relatives about the disease of the patient” (16.5%), “in scientific studies considering the volunteer's profit superior than society's” (35.0%), “desiring an accompanier during medical intervention” (39.3%), “demand for correction of mistakes in records about themselves” (49.5%) and demand for consultation of other physicians” (52.2%). However, “knowing the services given at the institution” (98.2%), “being informed before giving consent” (96.5%), refusing suggested treatment” (95.2%), complaining and claiming in case of the right's breaking” (94.4%), “recognising the personnel who deal with” (92.3%) are well known patient rights. The mean knowledge score of male physicians was found to be higher than that of female physicians, and the mean knowledge score of the physicians who had worked for a longer period was found to be higher than that of the more junior physicians.
Conclusion: The knowledge level of the physicians working in the provincial centre of Kayseri is inadequate. The knowledge level of the male physicians is higher than that of female physicians. As the physicians working period increase, their knowledge level about patient rights also increases.

Amaç: Bu çalışma Kayseri il merkezinde görev yapmakta olan hekimlerin hasta hakları ile ilgili bilgi düzeyini ve çeşitli faktörlerin hekimlerin bu konudaki bilgi düzeyine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Araştırma Kayseri il merkezinde 2002 yılında yapıldı. Çalışmanın yapıldığı sırada Kayseri il merkezinde görev yapmakta olan 943 hekimin tamamının araştırma kapsamına alınması planlandı. Örnekleme yapılmadı. Hekimler iş yerlerinde ziyaret edilerek, hasta hakları ile ilgili 61 soru kapsayan anket formu uygulandı. Tüm hekimlerin %82,1'ine (774 kişi) ulaşıldı.
Bulgular: Araştırma kapsamına alınan hekimlerin yaklaşık yarısının, 1998 yılında çıkarılmış olan Hasta Hakları Yönetmeliği'den (HHY) habersiz olduğu ve sadece üçte birinin HHY'yi okuduğu belirlendi. Hekimler tarafından en az bilinen hasta hakları; “hastalığı hakkında başkalarına bilgi verilmesini yasaklama” (%16,5), “bilimsel araştırmalarda gönüllünün menfaatinin toplum menfaatinden üstün tutulması” (%35,0), “tıbbi müdahale sırasında bir yakınının bulunmasını isteme” (%39,3), “kendisiyle ilgili kayıtlardaki hataların düzeltilmesini isteme” (%49,5) ve “başka hekimlerin konsültasyonunu isteme” (%52,1) hakları idi. Buna karşılık; “başvurduğu kuruluşta verilen hizmetleri bilme” (%98,2), “müdahale için onam vermeden önce bilgilendirilme” (%96,5), “önerilen tedaviyi reddetme” (%95,2), “haklarının ihlali halinde müracaat ve şikayette bulunma” (%94,4) ve “kendisine hizmet veren hekimi tanıma” (%92,3)”hakları yüksek oranda bilinmekteydi. Erkek hekimlerin ortalama bilgi puanı kadın hekimlerden daha yüksek bulundu. Hekimlerin görev süresi uzadıkça hasta hakları konusundaki bilgi düzeylerinin yükseldiği belirlendi.
Sonuç: Kayseri il merkezinde görev yapmakta olan hekimlerin çeşitli hasta hakları konusundaki bilgileri yetersizdir. Erkeklerin bilgi düzeyi kadınlardan daha yüksektir. Hekimlik süresi uzadıkça, hasta hakları konusundaki bilgi düzeyi yükselmektedir.