Purpose: Traumatic rupture of the diaphragm is caused by blunt or penetrating trauma. Early diagnosis is difficult, and complications such as visceral herniation may arise. The aim of this study was to evaluate our diagnostic and therapeutic approaches for traumatic diaphragmatic ruptures in the last ten-year period.

Patients and Materials and Methods: Thirty-five patients who were diagnosed with traumatic diaphragmatic ruptures in the last ten-year period were retrospectively reviewed. Of the patients, 24 were male and 11 female. The mean age of the patients was 30 yrs (range 14-66 yrs). The mechanism of injuries, associated injuries, diagnostic and surgical approaches, and the morbidity and mortality rate were evaluated.

Results: Blunt injuries were common (71.4%). Chest x-ray, thorax CT, and video assisted thoracoscopic surgery were used for the diagnosis with a diagnostic rate of 22.8%, 22.7% and 58.8%, respectively. Interrupted and running techniques with nonabsorbable sutures were used to repair the diaphragma via thoracotomy in all patients. Pleural empyema was seen in two patients. The mortality rate was 2.9%.

Conclusion: Video assisted thoracoscopy is a valuable diagnostic procedure in suspected traumatic diaphragmatic rupture with radio diagnostic procedures. Thoracotomy and primary repairing may be adequate, especially in the late period, for traumatic diaphragmatic ruptures.

Amaç: Travmatik diyafragma rüptürleri künt veya penetran yaralanmalarla olur. Erken tanı zordur ve viseral herniasyonlar gibi komplikasyonlar görülebilir. Bu çalışmanın amacı, son on yıllık peryotda travmatik diyafragma rüptürlerindeki tanı ve tedavi yaklaşımlarımızı değerlendirmektir.

Hastalar ve Yöntem: Son on yıllık peryotda travmatik diyafragma rüptürü tanısı alan 35 hastayı retrospektif olarak inceledik. Olguların 24'ü erkek, 11'i kadındı.Hastaların yaşları 14-66yıl arasında değişmekte olup ortalama yaş 30'du. Yaralanma mekanizması, eşlik eden yaralanmalar, tanı ve tedavi yaklaşımları, morbidite ve mortalite oranları değerlendirildi.

Sonuçlar: En sık sebep künt travmalardı (%71,4). Tanı için göğüs röntgenogramı, toraks CT, videotorakoskopi sırasıyla %22,8; %22,7; %58,8 doğruluk oranıyla kullanıldı. Tüm hastalarda torakotomi yoluyla tek tek ve devamlı emilmeyen sütürler onarım için kullanıldı. İki hastada plevral ampiyem görüldü. Mortalite %2,9'du.

Tartışma: Radyodiyagnostik yöntemlerle travmatik diyafragma şüphesi olanlarda videotorakoskopi değerli bir tanı yöntemidir. Özellikle geç peryottaki hastalarda torakotomi ve primer onarım yeterli olabilir.